رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها و ارزیابی کارایی ایستگاه‌های تقویت فشار مناطق عملیات انتقال

در این مقاله فرایند نتایج تحقیق ارائه شده است که طی آن با استفاده از روش DEA کارایی فنی نهاد و کارایی مقیاس 20 ایستگاه تقویت فشار گاز طی سال‌های 1390 تا 1391 مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای سنجش کارایی با توجه به اهداف تحقیق، از مدل‌های پوششی CCR و BCC با ماهیت ورودی ‌محور استفاده شده است. نهاده‌ها و ستده‌ها با توجه به میزان تأثیر و اهمیت آن­ها در عملکرد ایستگاه‌ها مشخص شدند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در شرایط بازده به مقیاس ثابت میانگین کارایی ایستگاه‌ها در سال 1390، 20/96% و در سال 91، 63/77% است. در شرایط بازده به مقیاس متغیر در سال 90، 48/97% و در سال 1391، 31/92% به­دست آمده است. در سال 1390 از مجموع 20 ایستگاه، 4 ایستگاه از بازدهی به مقیاس افزایشی برخوردار بوده و 5 ایستگاه از بازدهی به مقیاس کاهشی داشته­اند. در سال 1391 مقدار 3 و 11 ایستگاه به ترتیب برای بازدهی به مقیاس افزایشی و کاهشی حاصل شده است.